IDEE   NOWEGO   SPOŁECZEŃSTWA

(6) Prawo Moralne – prawo symetrii struktury społecznej

            Czynnik przekształcający chaos w stan uporządkowania nazywamy parametrem porządku. Parametrem porządku społeczeństwa ludzi wolnych jest zasada symetrii, którą proponuję nazwać Prawem Moralnym: zasada wzajemnego poszanowania ludzkiej tożsamości etnicznej, kulturowej, wyznaniowej, indywidualnej.

            Pojęcie ludzkiej tożsamości jest najszerszym określeniem praw człowieka, nie pozwala na dyskusję, o „jakie prawa” chodzi; zachować swoją tożsamość oznacza „być sobą” lub „być w zgodzie z sobą samym i własnym otoczeniem”. Tak jak system dominacji człowieka nad człowiekiem okalecza i niszczy tożsamość ujarzmionego, Prawo Moralne  stwarza partnerskie ramy rozwoju ludzkiej tożsamości, ludzkiej indywidualności.

            Trudno sobie wyobrazić coś łatwiejszego do praktycznego zastosowania, jak wzajemne poszanowanie tożsamości partnerów, a jakże trudne jest to do urzeczywistnienia, mimo, że od kilku tysięcy lat wzywają do tego wielkie religie Wschodu i Zachodu. O wiele łatwiej jest dążyć do podporządkowania sobie drugich, wbrew ich woli.

            Zasada prawa Moralnego może budzić niechęć, ponieważ będąc międzyludzkim kompromisem wymaga od obydwu stron utemperowania naszego egoizmu, naszej wysokiej samooceny i apodyktyczności. Tylko człowiek na odpowiednio wysokim poziomie ewolucji zdolny jest do takiego kompromisu, do takiego poskromienia zwierzęcej natury naszych instynktów. Niegdyś osiągały ten poziom nieliczne jednostki i elity etyczne oraz religijne; dziś, w świecie łączności i informacji dzięki której ludzkość stała się „globalną wioską” Mc Luhana, Prawo Moralne jest parametrem porządku całej ludzkości a zarazem ostatnią deską ratunku przed uruchomieniem złowrogich sił masowej destrukcji, jakie może wyzwolić osiągnięty poziom rozwoju technologicznego.

             Początek ery Prawa Moralnego oznacza koniec długiej i krwawej epoki konkurencji  opartej  na przemocy; początek równego prawa od istnienia i rozwoju w miejsce dotychczasowych przywilejów.

            Z zasady wzajemności, jaką jest Prawo Moralne wynika konieczność zaakceptowania ludzkiej różnorodności gatunkowej, czyli pluralizmu. Kto nie toleruje pluralizmu, ten zawsze jest jawnym lub zamaskowanym zwolennikiem zasady przemocy:” przystosuj się do mnie lub zgiń”, a więc przeciwnikiem Prawa Moralnego.

            Wrogiem pluralizmu są niektóre narody liczniejsze, usiłujące wytępić narody mniej liczne; jak Chińczycy Tybetańczyków czy Rosjanie Czeczenów. Wrogiem pluralizmu są również narody skłócone i usiłujące wytępić się wzajemnie w szale nienawiści. Można tu wskazać na niektórych Anglików i Irlandczyków w Belfaście, Izraelitów i Palestyńczyków w Ziemi Świętej, hinduistów i muzułmanów w Kaszmirze itp.

            Dołączają do nich przedstawiciele tych wszystkich prymitywnych opcji politycznych, które upatrują źródło wszelkiego zła w innej grupie etnicznej, kulturowej lub wyznaniowej, jak  ruch Le Pen’a we Francji, partia Żirynowskiego w Rosji, a  także niektórzy Czesi, Polacy i Węgrzy. Przeciwnikami zasady Prawa Moralnego są również mniejszości etniczne, kulturowe lub wyznaniowe, pragnące narzucić większości swoją własną wizję świata, swoje wyznanie lub swoje obyczaje.

            Najistotniejsze konsekwencje logiczne zaakceptowania Prawa Moralnego i pluralizmu można ująć jak następuje:

1. Symetria, Prawo Moralne, pluralizm, partnerstwo – wszystko są to nazwy określające w języku naturalnym zasadę wzajemności jako zasadę konstytutywną stosunków między ludźmi wolnymi. Jest to podstawa systemu etycznego a więc moralności i prawa. Nadaje ona każdemu człowiekowi bez wyjątku tą samą wartość etyczną, którą nazywamy ludzką godnością. Człowiek ma prawo do godnych warunków życia i do godnej śmierci.
2. Wyrazem Prawa Moralnego jest symetria stosunków politycznych: równowaga „władzy” i „opozycji”. Pozwala to zdefiniować demokrację jako wolną konkurencję  w sferze stosunków politycznych. Przeciwieństwem demokracji są monopole władzy. O demokracji nie decyduje więc wola większości ani mniejszości lecz przestrzeganie zasady wzajemności.
3. Prawo Moralne rodzi nakaz walki przeciwko przemocy; moralny nakaz „sprzeciwiania się złu”. Jeśli legalna opozycja nie jest możliwa, nie jest możliwa walka polityczna bez użycia przemocy, stosowanie przemocy dla przywrócenia zasady wzajemności  staje się nakazem moralnym.

Kto narusza zasadę wzajemności, ten łamie zasadę solidarności społeczeństwa wolnych ludzi, nie korzysta więc z ochrony, stawia samego siebie poza Prawem Moralnym. I jest sprawą drugorzędną, czy tego naruszenia dokonuje państwo, mniejsza lub większa zbiorowość, czy jednostka ludzka. Jeśli zagraża życiu ludzkiemu, nie może się powoływać na Prawo Moralne. 

       4.  Jeśli ten świat ma przetrwać niezbędny jest pokój a warunkiem trwałego pokoju jest     

            rozbrojenie. Jak uczy doświadczenie, rozbrojenie i pokój trzeba nieraz wymusić przemocą, gdyż nie można tutaj lizyć na powszechną zgodę. Prawo Moralne usprawiedliwia wojnę przeciw wojnie i zniewoleniu.

        góra dokumentu

Ostatnia modyfikacja: 05 października 2002